10 Festiwal Wydział Sztuki w Mieście – Move UP!
artyści: Kaitlin Bryson & Saša Spačal, Burton & Nitta, Dunne & Raby, Natalia Kopytko, Magdalena Lazar & Marcin Pazera, Daniel Lee, Cecylia Malik i Matki Polki na Wyrębie, Krzysztof Marchlak, Łukasz Murzyn, Andrzej Najder, Bartosz Zaskórski, Jacek Złoczowski
kuratorzy: Rafał Kosewski, Monika Weychert
Svetlana Boym pisze: Dwudzieste stulecie rozpoczęło się utopią, a zakończyło nostalgią. Optymistyczna wiara w przyszłość wyszła z mody, podczas gdy nostalgia, w lepszych i gorszych czasach, nie straciła powabu, pozostając niepokojąco współczesna. Ta wybitna teoretyczka kultury wskazuje przy tym dwa rodzaje nostalgii: odtwarzającą i refleksyjną. Pierwsza z nich to rodzaj bólu po stracie, świadomość nieodwracalności wprawionych w ruch procesów, kompulsywne wspominanie przeszłości, ujmowanej jako raj utracony. Natomiast druga dąży do odbudowania, kładzie nacisk na nostos – powrót z dalekiej podróży, w trakcie której przewartościowujemy nasze miejsce w świecie. Oba rodzaje nostalgii mają swoje odzwierciedlenie w zaprezentowanych na wystawie pracach.
Logo to funkcjonalnie narzędzie marketingowe, które ma zadanie określenie i konsolidowanie wizerunku marki wśród klientów. Jego rynkowe zastosowanie jest znane i doceniane, jednak na poziomie typologii znaków charakter plastyczno-semantyczny znaku identyfikującego przedsięwzięcie jest niejednokrotnie bardzo zbliżony do ideogramu – znaku opisującego przedmiot czy ideę. Podobnie jak niektórzy twórcy wizualni czy literaccy, pracujący w domenie poezji konkretnej, projektanci dążą do jednoznacznego ukazania pewnego komunikatu w najbardziej jednoznacznej i kompaktowej formie. Wielu z nich powołuje się na założenia azjatyckiego systemu pisma ideograficznego. Inni przyrównują swoje wysiłki do tworzenia haiku. Dlatego ekspozycja znaków firmowych w kontekście Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” pozwala spojrzeć na twórczość projektową w tej bardziej poetyckiej perspektywie.